Sensilief
Leer je kwaliteiten als hsp te zien en te gebruiken
We beleven dingen anders en dat is soms lastig, maar ook heel mooi! Hopelijk haal je moed en herkenning uit mijn verhalen.
Je hoeft alleen maar naar je lichaam en je hart te luisteren, niet naar de rest van de wereld
5 'gamechangers' bij de uitdagingen van hoogsensitiviteit
Ik hou enorm van quotes en mooie uitspraken en kan soms uren zoet zijn met het zoeken naar nieuwe inspiratie.
Ik kwam op Pinterest de afbeelding hieronder tegen en ben gaan nadenken over wat deze 5 dingen voor mij betekenen.
Het is heel mooi zo’n ‘tegeltje’, maar het is allemaal moeilijker dan het lijkt.
Hopelijk heb jij iets aan hoe ik deze 5 tips toe probeer te passen. Dit is puur hoe ik het ervaar en ik ben heel benieuwd naar hoe het voor jou is!
1. Kies je vrienden zorgvuldig
Oeh, heel belangrijk, maar ik heb hier wel gemengde gevoelens bij. Ik ben er echt van overtuigd dat mensen in je leven komen om je iets te leren. Als ik naar de vrienden kijk die in mijn leven zijn gekomen en gegaan, krijg ik een enorme glimlach op mijn gezicht. Zij hebben mij allemaal op hun eigen manier iets geleerd en daar ben ik ze heel dankbaar voor.
Als je nog niet goed weet waar je grenzen liggen, laat je vaak zelfs jezelf over je grenzen heen walsen.
En dan achteraf maar denken: Hoe kan het nou dat ik zo moe ben?!?!
En waar ik zelf heel lang omheen gedanst heb, is dat ik wachtte tot andere mensen mijn grenzen gingen aangeven. Wat?! Ja, dat klinkt raar, maar in plaats van te zeggen: ik heb honger, ik moet NU iets eten, raakte ik geïrriteerd dat mensen niet voorstelden om iets te gaan eten.
Of als ik tijdens een leuke dag shoppen en overal prikkels dan wél zei dat ik moest eten, liet ik mensen mij nog anderhalf uur verder slepen van winkel naar winkel. En maar boos zijn op die ander.
Die ander zit niet in jouw lichaam en kan nooit voelen wat jij voelt!
5 stappen die ik genomen heb om binnen mijn grenzen te blijven
Luister naar je lichaam
Dit is iets wat tijd kost, maar wat je echt kunt leren. In het begin luisterde ik pas als ik echt niet anders kon (trillend en duizelig van de honger, migraine na een dag met te veel stress en prikkels)
Nu voel ik het al veel eerder aankomen en heb ik bijna nooit meer migraine. Waar let ik op? Subtiele veranderingen: Mijn schouders gaan trekken, spanning in mijn buik, ik word ineens moe, geluiden komen harder binnen.
Ga kijken welke subtiele signalen steeds terug komen voor jij je punt van ‘overkoken’ bereikt. Eerder opletten = eerder ingrijpen = minder tijd nodig voor je weer happy bent!
Luister naar je gevoel
Heel belangrijk! Sta stil bij wat je voelt!
Stel iemand vraag je: heb je zin om nu te gaan sporten, of wil je gaan winkelen, of een film kijken, of een taart eten ;) (of wat dan ook)
Voor je antwoord geeft: VOEL. Neem een moment om écht te voelen, voordat je erover gaat nadenken of het handig is, hoe je het kunt inplannen, of dat je geen nee kunt zeggen. Zodra je gaat nadenken, laat je je gevoel los.
Neem dat moment…. Voel je kriebels in je buik en heb je er zin in, of voelt het vermoeiend en drukkend.
Grenzen hardop benoemen en je niet schuldig voelen
Is je grens bereikt? Zeg het dan, dat lucht op!
En voel je niet schuldig als je nee zegt! Jij bent verantwoordelijk voor jouw gezondheid en geluk en alleen jij weet hoe iets voor jou voelt.
Die ander hoeft niet met hoofdpijn naar bed, als jij over je grens bent gegaan. Die ander heeft geen ‘kater’ de volgende dag.
Het grootste probleem voor sensitieve mensen is dat ze hun energie verliezen en leeglopen, omdat ze het leed van anderen zelf ook intens kunnen voelen en heel graag willen helpen. Ten koste van zichzelf!
Er zijn niet zo veel mensen die écht luisteren, dus als ze dat luisterend oor dan in jou gevonden hebben, laten ze die niet zo gauw meer gaan!
Daar kun je die mensen niet de schuld van geven.
Zodra ik voel dat ik moe word in een gesprek met een ander, of neerslachtig, of geïrriteerd, dan kost het mij te veel energie…
Ik zeg dan: Ik begrijp dat dit voor jou belangrijk is en ik wil er graag met je over praten, maar vind je het erg om hier op een ander moment over verder te praten?
Want ik merk dat het iets met me doet en daar heb ik last van. Ik kan jou zo ook niet helpen, want ik ga reageren vanuit het gevoel wat ik nu heb.
Je zult zien dat mensen hier misschien eerst van schrikken, maar daarna je eerlijkheid enorm waarderen.
Kijken wat de dag je brengt.
Niet iedere dag voel ik me hetzelfde, soms kan ik van alles ondernemen en op andere dagen ben ik na een paar uur al doodmoe en heb ik tijd voor mezelf nodig.
Dus ik plan op mijn vrije dagen eigenlijk nooit meerdere afspraken op een dag in.
Zo heb ik ook extra tijd als het heel gezellig is en ik nog even wil blijven. Of ik heb tijd voor mezelf als ik dat nodig heb.
Creatieve oplossingen zoeken
Iets waar ik altijd moeite mee heb gehad, zijn verjaardagen. Ik vind het verschrikkelijk! Mijn vriendinnen weten dit ondertussen en als ze mij uitnodigen, weten ze eigenlijk het antwoord al.
Maar ik vind het dankbaar zijn voor dat iemand een jaar ouder geworden is en een jaar langer in je leven is, wél heel mooi.
Dus ik stel mijn vriendinnen voor om op die dag, voor het grote feest, samen iets leuks te doen.
Één van mijn leukste verjaardagen heb ik gevierd door met één vriendin te ontbijten, met een andere vriendin een drankje te doen en met weer een ander uit eten te gaan. Wat een leuke verjaardag was dat!
Laat je niet ontmoedigen doordat sommige dingen niet bij je passen, maar zoek een leuke, andere manier, die je wel vrolijk maakt.
Mijn mening is, dat je natuurlijk je vrienden zorgvuldig moet kiezen, maar dat je binnen je vriendschappen ook kunt leren je grenzen aan te geven. Als je beter leert omgaan met je hooggevoeligheid, zul je vanzelf mensen uitzoeken die beter bij je passen en mensen loslaten die je energie kosten.
Je hele leven leer je. Laat je vrienden je daarbij helpen en wees vooral lief voor jezelf!
2. Kies hobbies en activiteiten waar je voldoening uit haalt
Yes!!! Ik kan dit punt niet genoeg op je hart drukken! Ga voor die kippenvel momenten, die inspiratie, dat heerlijke gevoel van thuiskomen, pak dat alsjeblieft met beide handen aan en laat het je voldoening geven. Ik word er nu alweer helemaal vrolijk van als ik eraan denk.
En dan komt meestal het antwoord: ‘Maar ik weet niet wat dat is…’ Natuurlijk weet je dat wel! Je hebt het waarschijnlijk alleen al tijden genegeerd, omdat andere dingen belangrijker leken.
Het enige wat je hoeft te doen is te denken aan dingen waar jij vrolijk van wordt, waar je een warm gevoel van krijgt. Dit kan van alles zijn.
Let op!!! Je hoeft er niet perse heel goed in te zijn! Laat de perfectionist thuis en laat je hart spreken!
Voor mij is het bijvoorbeeld: Zingen, dansen, acteren, koken, instrumenten bespelen, boeken lezen, knutselen, reizen, verhalen schrijven.
En als je het echt niet weet, ga dan gewoon eens iets proberen. Als je leert luisteren naar jezelf, voel je vanzelf of dit iets is waar jij gelukkig van wordt.
Neem de tijd om te spelen ;)
Muziek is iets wat voor de meeste mensen heel fijn en belangrijks is, maar voor een HSP gaat dit nog veel dieper.
Alleen al luisteren naar muziek kan je enorm veel brengen. Neem gewoon eens de tijd om écht te luisteren en laat je ontroeren, laat je meenemen in het verhaal dat de muziek je wil vertellen.
Als je een stapje verder wilt gaan, werkt zingen of het bespelen van een instrument echt bevrijdend, ik kan niet uitleggen hoe heerlijk dat is, dat zul je zelf moeten ervaren.
Voor mij werkt zingen het beste, omdat ik dan het dichtst bij mezelf kom.
Je gebruikt je eigen instrument, voelt alles wat je doet in je lichaam en kunt de tekst en melodie gebruiken om je emoties eruit te gooien. Daarnaast is zingen héél gezond!
Wil je dit zelf ervaren? Laat me je dan een beetje op weg helpen. Ik heb een gratis E-book geschreven met 10 tips, waarmee je met simpele oefeningen, bij het begin kunt beginnen om ontspannen te leren zingen.
Voor de 'scanners' onder ons even een korte samenvatting ;)
3. Forceer jezelf niet om situaties op te zoeken waarvan je weet dat ze je gaan overweldigen
Weer zo’n goeie, maar ook gevaarlijk! Dit is iets waar ik heel lang mee geworsteld heb. Moet ik dingen blijven doen waar ik heel veel stress van krijg en de dag daarna het gevoel heb dat ik een week niet geslapen heb?
Wat is het punt waarop ik zeg: ‘Ik doe dit niet meer, dit kost me te veel’
Dit is zoooo moeilijk… Als je namelijk alles uit de weg gaat, daag je jezelf ook niet meer uit en loop je het gevaar onderprikkeld te raken. Ja, dat bestaat ook, haha!
Als hooggevoelig persoon heb je ook juist prikkels nodig! Alleen de kunst is om te leren luisteren naar je lichaam en je gevoel. Wat zijn de prikkels waar ik ‘aan’ van ga en wat past niet bij mij. Echt, je voelt het in je lichaam.
Ik heb 3 regels voor mezelf als ik iets wil proberen
voorbeeld: 'Zingen voor een volle zaal'
Geef jezelf houvast. Zorg dat je de minste kans hebt om overweldigd te raken.
In dit voorbeeld betekent dit voor mij:
- Ik zoek veiligheid door niet alleen op het podium te gaan staan, maar met een band. De muzikanten om mij heen geven mij extra energie en niet alle ogen zijn op mij gericht.
- Ik zorg dat ik alle liedjes zo goed ken dat ik ze kan dromen
- Ik ben al uren voor het optreden aanwezig, zodat ik al gewend ben geraakt aan de zaal en het personeel. Op die manier voelt het alsof het publiek in ‘mijn’ zaal langskomt en niet alsof ik bij hen langskom
- Ik ga in de pauzes NIET het publiek in, maar zoek rust in de kleedkamer
- Op het podium laat ik mijzelf helemaal vrij, maak ik mezelf enorm ‘groot’ en zichtbaar. Ik ga helemaal op in het zingen en dansen. Dit geeft mij de uitlaatklep die ik nodig heb.
- Als ik van het podium af kom, doe ik het tegenovergestelde. Als ik door de zaal moet lopen om bij de kleedkamer te komen, maak ik mezelf klein, ik kijk niemand echt aan, begin geen gesprekken en hou mijn energie bij mezelf.
- Ik zorg goed voor mezelf. Drink veel water, neem verschillende dingen mee om te eten en heb voor de heen en terugreis fijne muziek en een koptelefoon of een mooi boek op mijn e-reader. Of ik probeer onderweg te slapen
Vallen en opstaan
Ik probeer de situatie een paar keer uit en als het na een paar keer nog steeds zo veel stress en overprikkeling oplevert, STOP IK ERMEE.
Probeer het op een andere manier
Als ik ermee stop, vraag ik me af: waarom wilde ik dit zo graag? In dit geval is het antwoord: ik wil gewoon graag zingen!
Er zijn zo veel andere manieren waarop je zou kunnen zingen. Dus ik zoek een manier die wel bij me past.
Bijvoorbeeld niet meer voor publiek, maar alleen in de studio.
Of als je hard aan een nummer gewerkt hebt en het toch graag wilt delen, neem dan een video op! Zet deze op YouTube en deel je zangkunsten met de wereld, of alleen met je familie ;)
Ga gewoon uitproberen, je vindt vanzelf wat goed voelt. Laat je niet overprikkelen, maar blijf jezelf wel uitdagen. Dat is op zichzelf al een uitdaging, haha. Vallen en opstaan houdt het leven spannen
4. Sluit je af voor de meningen van onbekenden
Tja, dit is natuurlijk waar, maar wel heel moeilijk. Wel heel goed om jezelf af en toe aan te herinneren. Alleen dat doet al wonderen!
Doordat je hoogsensitief bent, komen opmerkingen van anderen vaak heel hard binnen en kun je er dagen, weken, of maanden van slag door zijn. Jeetje wat herken ik dit. Ik krijg er nu nog een naar gevoel bij als ik eraan denk hoe vaak me dit wel niet gebeurd is.
Nu ga ik er anders mee om.
Dat iemand anders iets vindt of zegt, betekent nog niet dat het (voor mij) waar is.
Niemand staat in jouw schoenen, niemand kent jou zoals jij jezelf kent en niemand geeft zijn mening zonder er iets van zichzelf in te stoppen.
Jij moet je afvragen, wiens mening voor jou belangrijk is. Dat betekent nog niet dat ze gelijk hebben, maar wel dat ze jou kennen en dat je misschien waarde wilt hechten aan die mening.
De mening van iemand van wie je iets probeert te leren, kan uiteraard ook belangrijk voor je zijn.
Maar de mening van een vreemde!?!?
Die zou niets waard moeten zijn…
Zeker in deze wereld van sociale media, waarbij we leren dat iedereen zijn ongezouten mening overal over mag geven, is het heel gevaarlijk om alles binnen te laten.
Want een mening is eigenlijk geen mening meer, maar een feit.
Hopelijk denk je nu: Ok, eens, maar hoe doe je dat dan? Hoe sluit je die mening buiten?
Ik maak meningen van onbekenden natuurlijk heel vaak mee.
Doordat ik besluit om op een podium te gaan staan, vinden mensen automatisch dat ze een mening over mij mogen hebben. Niet alleen over hoe ik zing, of perform, of dans, maar vooral over wie ik ben.
Want als ze mij hebben zien optreden, weten ze wie ik ben.
Ze weten mij precies te vertellen wat ik anders zou moeten doen, ook al hebben ze zelf totaal geen zangervaring, laat staan podiumervaring. En ik ben arrogant, omdat ik niet na het optreden met ze gepraat heb.
Of ze zetten mij op een voetstuk, want ik heb zo mooi gezongen dat ik nu geen normaal mens meer ben. Ik ging zo uit mijn dak op het podium dat ik vast nooit onzeker ben.
Beide ‘meningen’ zijn volgens mij even gevaarlijk.
Hoe zorg ik dat de mening van een ander me niet raakt?
Dit vraagt zelfvertrouwen en zelfkennis.
Mijn mening is voor mij de allerbelangrijkste. En als ik echt ergens van overtuigd ben, doet de mening van een ander me niet zo veel meer. Het raakt me pas als ik er zelf ook al onzeker over was.
4 manieren om mij niet te laten raken door meningen van anderen
Mocht een mening je toch raken, bedenk dan voordat je het helemaal laat doordringen: Wat vind ik hier zelf van? En hoe belangrijk is die persoon voor mij?
5. Accepteer wie je bent en hou van jezelf (zoals je bent)
Ja, weer zo’n goeie, maar zó moeilijk soms… Want waar veel HSP’s ook last van hebben is: Perfectionisme met een hoofdletter! En het beeld van wie je zou willen zijn, of van jezelf zou moeten zijn, is vaak niet hetzelfde als wie je echt bent.
En dan nog eens iets… Hoe doe je dat, accepteren wie je bent?!
Voor mij is dit in fases gegaan, want voordat je kunt accepteren wie je bent, zul je moeten weten wie je bent!
Mijn 5 fases van Zelfacceptatie & Zelfliefde
Jezelf leren kennen
Dit is voor mij heel lastig geweest, omdat ik ergens altijd dacht: Misschien hou ik mezelf wel voor de gek! Alle anderen willen graag naar die verjaardag, dat feestje, die drukke kroeg of discotheek. Dus misschien als ik het morgen nog een keer probeer, dat ik het dan wel begrijp!
Misschien moet ik gewoon wat beter mijn best doen...
Dan ging ik weer een aantal keer op stap en had ik het enorm naar mijn zin.
Opgaan in de muziek, dansen met vriendinnen, alles keihard meezingen, genieten!!! Al dansend dacht ik: 'Zie je wel, ik moet me niet zo aanstellen, ik vind dit ook leuk!'
Totdat het druk wordt.
Zwetende lijven, bier over je heen, mensen die tegen je aan drukken, de muziek die steeds harder wordt en pijn gaat doen aan mijn oren, genieten?!?!
Voor mij niet.
En daarna 3 dagen kapot zijn, omdat je te weinig slaap hebt gehad, met een piep in je oren.
Pffff.... Laat maar....
Stoppen met vechten
Je weet nu waar jij je wel en niet goed bij voelt, wat bij je past en wie je bent.
Maar om jezelf te kunnen accepteren, zul je eerst moeten stoppen met vechten tegen wat bij je hoort.
Ik bleef me maar naar voelen. Iedere keer als ik weer uit was geweest, had ik een enorme kater. Nee, niet van de drank ;)
Dus ik had creatieve oplossingen nodig.
Oplossing 1: Alleen nog vroeg en kort uitgaan! ;) Zodra ik minder ruimte krijg op de dansvloer, ben ik vertrokken!
Oplossing 2: Als leadzangeres in een coverband gaan zingen!
En hier voelde ik me goed bij! Ik kon me helemaal laten gaan en lekker dansen en zingen. Maar ik had altijd de ruimte.
Zeker in een band is dit fantastisch! Ik ben bij het feest aanwezig en voel de vibe van de mensen, maar ik sta er niet tussen Ik sta op veilige afstand op een podium. Ik heb geen last van harde geluiden, want ik heb mijn geluid op mijn in-ears. Dat volume bepaal ik zelf.
En het allerfijnste: Ik kan dansen en zingen op live-muziek. Dat is pas genieten!
Accepteren wie je bent
Toen ik stopte met vechten en gebruik ging maken van creatieve oplossingen, kon ik gaan accepteren wie ik ben.
Want juist deze eigenschappen zorgen ervoor dat ik richting een oplossing geduwd word, waar ik vrolijk en gelukkig van word.
En daarin liggen zoveel mooie schatten verborgen. Iedereen heeft zo veel mooie kwaliteiten, je moet ze alleen willen zien...
Nu klinkt het ook alsof het 'niet uit willen gaan' iets negatiefs is. Maar kunnen we het erbij laten dat het anders is dan hoe de meeste mensen in het leven staan? Is anders meteen negatief? Ik denk het niet.
Als ik denk aan accepteren, klinkt dit ook altijd heel negatief voor mij. Zo van: 'Nou ja, het is niet anders, we moeten het er maar mee doen'.
Maar wat dacht je van het accepteren van je mooie kanten? Als we daar nu eens beginnen?
Jezelf durven zijn
Hoe leer je iemand om zichzelf te zijn? Dat leer je niet. Dat ben je, of dat ben je niet. En ik wil zeker niet zeggen dat ik dit onder de knie heb, maar ik doe wel mijn best.
Of eigenlijk, het gaat steeds meer vanzelf. Met vallen en opstaan.
Ik maak me er niet meer zo druk om wat anderen ervan vinden dat ik liever alleen ben, geen nieuws lees, of alleen naar vrolijke films kan kijken (omdat ik zo met alle personages meeleef dat ik er dagen verdrietig van kan zijn).
Ik hou me veel meer bezig met de dingen die ik belangrijk vind. En ik vind het belangrijk om fijne gesprekken te voeren die over meer gaan dan de dagelijkse dingen. Ik vind het belangrijk om te zingen en te dansen, gewoon omdat het goed voelt. Ik vind het belangrijk om mensen te helpen.
En als ik leef vanuit wat ik belangrijk vind, kan ik toch niet anders dan mezelf zijn?
Van jezelf houden
Oh, dit gun ik iedereen zo! Ik barst bijna uit elkaar van de rillingen en de energie als ik eraan denk dat iedereen op de wereld van zichzelf zou houden.
Ik zie zo vaak mensen die onzeker zijn, of een hekel hebben aan wie ze zijn, of wat ze doen en dan denk ik: 'Als je eens kon zien wat ik zie!'
Terwijl ik dit schrijf, springen de tranen in mijn ogen. Het raakt mij zo ontzettend als mensen ongelukkig zijn met zichzelf.
Want laten we eerlijk zijn, natuurlijk herken ik dit gevoel...
Maar ik ben zoooo dankbaar dat ik dit niet meer zo ervaar. Ik kan nu oprecht zeggen dat ik blij ben met wie ik ben. Ik ben niet perfect, maar ik maak keuzes die bij mij passen, ik geef wat ik kan en doe alles vol overgave en met liefde.
Houden van jezelf gaat in kleine stapjes.
Iedere keer dat jij dankbaar bent voor een mooie eigenschap of kwaliteit van jezelf, zet je een stapje in de goede richting.
Mooi! Maar hoe kom ik deze fases nou door?!
Ik leer nog ieder dag over wie ik ben en dat vind ik heerlijk! Ik probeer altijd te voelen of iets klopt voor mij en als het klopt, voelt het zó goed dat ik niet anders zou willen. Dus wat valt er dan te accepteren? Dan valt er alleen maar te genieten en te houden van al je gekkigheden. Ik moet heel vaak hartelijk om mezelf lachen en denk dan: Ok, dit ben ik...
Conclusie: Kloppen deze 5 uitspraken?
Het is voor mij allemaal waar, maar.... Het is allemaal snel gezegd, maar zeker niet zo snel gedaan!
Ik vind het wel enorm fijn om dit soort dingen af en toe te lezen, omdat ik er dan weer even aan herinnerd word. En ook weer even kan kijken hoe ik dit nu in mijn eigen leven doe. Want dit is wat mij betreft een proces waar ik mijn hele leven mee bezig blijf. Geen situatie is hetzelfde en ik voel me ook zeker niet altijd hetzelfde, haha!
Hopelijk heb je iets aan deze hersenspinsels en tips. Ik heb ze met liefde voor je opgeschreven. En stiekem ook voor mezelf ;)
Als je het leuk vind, laat me in de 'Comments' onderaan deze pagina dan alsjeblieft weten hoe jij dit allemaal beleeft en voelt, ik ben heel benieuwd! Misschien dat het voor jou helemaal anders is en dan hoor ik het ook heel graag!
Geniet van alles wat je doet en onthoud:
Jezelf zijn, is hart werken...
Liefs,
Daniëlle
Ik ben Daniëlle
Van jongs af aan wist ik wat ik wilde doen. Toneelstukjes spelen, dansen en zingen! Dus het was geen verrassing dat ik na mijn VWO meteen naar de Frank Sanders' Akademie voor Musicaltheater ben gegaan. Hier heb ik een heerlijke tijd gehad en veel over mezelf geleerd.
Na veel verschillende projecten in binnen- en buitenland, was het tijd voor een nieuwe stap. Ik wilde met mijn creativiteit kinderen bereiken.
Kinderen die zich misschien net als ik, anders voelden en een uitlaatklep nodig hadden. Dus ik werd Kindercoach.
Maar het zijn niet langer alleen kinderen die ik wil bereiken...
Mijn missie is om gevoelige mensen te laten genieten van hun creativiteit, als ontspanning en uitlaatklep. Niet als prestatie. Zodat ze zichzelf kunnen zijn.
Ik ben Daniëlle
Van jongs af aan wist ik wat ik wilde doen. Toneelstukjes spelen, dansen en zingen! Dus het was geen verrassing dat ik na mijn VWO meteen naar de Frank Sanders' Akademie voor Musicaltheater ben gegaan. Hier heb ik een heerlijke tijd gehad en veel over mezelf geleerd.
Na veel verschillende projecten in binnen- en buitenland, was het tijd voor een nieuwe stap. Ik wilde met mijn creativiteit kinderen bereiken.
Kinderen die zich misschien, net als ik, anders voelden en een uitlaatklep nodig hadden. Dus ik werd Kindercoach.
Maar het zijn niet langer alleen kinderen die ik wil bereiken...
Mijn missie is om gevoelige vrouwen en kinderen te laten genieten van hun creativiteit, als ontspanning en uitlaatklep. Niet als prestatie.
Zodat ze zichzelf kunnen zijn.
Ik dacht altijd dat ik 'gek' was...
Ik weet sinds een aantal jaren dat ik hoogsensitief ben. Fijn, dacht ik, eindelijk weet ik waarom ik altijd het idee heb gehad dat ik ‘gek’ was! Maar ja, ergens een label op kunnen plakken is nog geen oplossing voor de problemen die het hebben van een extreem gevoelig zenuwstelsel met zich meebrengt!
Ik heb gelukkig altijd heel goed kunnen aanvoelen wat bij me paste. Intuïtief ging ik dingen uit de weg die niet goed voelden.
Maar ik had wel altijd het gevoel dat dit raar was.
Andere mensen schenen geen last te hebben van de dingen waar ik absoluut niet mee om kon gaan (harde geluiden, mensenmassa’s, drukte, de snelheid van de wereld, te weinig eten, gevoelens van anderen die niet leken te kloppen bij wat ze zeiden).
Aan de andere kant kon ik heel intens genieten van dingen die andere mensen veel minder deden.
Het is voor mij een lange zoektocht geweest (en dat is het soms nog steeds)
Maar ik weet nu wie ik ben en waar ik me goed bij voel.
En het allerbelangrijkste... Ik durf mezelf te zijn!
In al mijn verhalen, wil ik je meenemen in mijn wereld, in de hoop dat jij je hierin herkent. Dat je weet dat je niet de enige bent. En vooral: Dat HSP zijn geen last hoeft te zijn. Dat je met al je mooie kwaliteiten en eigenschappen, mag zijn wie je bent.
Ik wil je tips geven, zodat jij kunt gaan genieten van je sensitiviteit. Dan word je vanzelf Sensilief
Neem een momentje voor jezelf...
Wil jij op de hoogte blijven van al mijn tips? Plus een aantal EXTRA's die alleen mijn members ontvangen?
Schrijf je in en je onvangt al mijn liefde in je inbox ;)
© Daniëlle Stam 2023 All rights Reserved I Policy